Gezi Parkı’nda başlayıp, tüm Türkiye’ye yayılan hareketin çıkış noktası Gezi Parkı’nın ağaçları olunca; Adalet ve Kalkınma Partisi’nin ve AKP’nin (ve doğal olarak her şeyin) başkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın harekete verdikleri tepkinin tonu da ilk başlarda çevrecilik üzerinden gelişti. Çevrecinin daniskasıyım ile zaten başlamış olan bir söylev dizisi “biz çevreyi çok sevdik ama bunlaaar%&%! olmasa” konuşmalarından geçip “Çevreci bir başbakan var, gelsinler işbirliği yapsınlar”a kadar vardı. Bu sözlerini rakamlarla da desteklemeyi ihmal etmediler.

Bu çevreci çıkışlara yanıt vermek gerek ama AKP’liler bir noktadan sonra bu mücadele yönteminin işe yaramadığını gördüler ve başka bir noktaya çekmeye çalıştılar mücadelenin genel platformunu. Okumaya devam et “Gezi Parkı (4) – AKP’nin doğa ile imtihanı” →

27 Mayıs’tan önce eğer Gezi Parkı ve Taksim’e çok özel bir ilginiz yoksa, orada yapılmak istenenler hakkında ya da orada olanlar hakkında bilginiz de pek olamıyordu. Belki bir 10 saniyelik basın açıklaması görüntüsü, belki bir gazetenin 16. sayfasında yer alan siyah-beyaz fotoğraflı bir haber… Fakat daha fazlası değil. Lafa geldiğinde Türkiye’nin kalbi olan bir İstanbul ile ve İstanbul’un kalbi olan bir Taksim ile karşı karşıyaydık. Orada bir şeyler yapılmak isteniyordu, yapılmaya başlanmıştı. Buna karşı çıkanlar vardı. Fakat sonuç olarak Taksim’de yaşanan bir protesto hareketinin ne zaman başladığı, ne yönde ilerlediği konusunda bir bilgi yoktu medyada. Çünkü onlara göre haber değeri yoktu yaşananların. Haber değeri olmamaya devam etti. Ta ki, dozerler gelene, Sırrı Süreyya Önder dozerleri durdurana, çadırlar kurulana ve devlet çadırları sabaha karşı yakana kadar. Sonrası zaten önce gruplara, sonra bir topluma yapılan işkenceye kadar vardı. Okumaya devam et “Gezi Parkı (3) – Sosyal medyanın yükselişi, anaakımın çöküşü” →

Gezi Parkı etrafında başlayan ve sonra tüm Türkiye’ye yayılan hareket iki şekilde bastırılmaya çalışıldı. Bastırma şekillerinin ilki hala sokaklarda olan şiddet. Toplumsal bir işkence halini alan bir şiddet dalgasıyla karşıladı devlet, halkını. Şiddetin katı hali de, sıvı hali de, gaz hali de topluma karşı kullanıldı ve hareket böylece bastırılmaya çalışıldı. Her şiddet eylemi karşısında daha fazla insanı buldu. Üç çadır şiddetle sökenler, ikinci gelişlerinde karşılarında on çadır buldular. İki yüz liseli öğrencinin üzerine Özel Harekat akrebi sürenler, karşılarında beş yüz liseli buldular. Şiddet hareketi sindirmekten ziyade haksızlığın cisimleştiği ve insanların gözünde artık gözlerini kaçıramadıkları bir olgu halini aldı. Okumaya devam et “Gezi Parkı (2) – Yalanlar” →

Mesele tabii ki sadece Gezi Parkı. Ve mesele tabii ki sadece Gezi Parkı değil.

Mesele Gezi Parkı. Çünkü insanlar şehrin merkezinde yeşil alan olarak kalmış son toprak parçasının kendilerine sorulmadan bir alışveriş merkezine ve rezidansa (ya da tepkilerden çekinildikten sonra ortaya atıldığı gibi bir müze vb.) çevrilmesini istemiyorlar. Kararların bir yerlerden alındığı, o yerlere kimselerin ulaşamadığı ve o yerlerde alınan kararların da kimseler tarafından sorgulanmadığı bir silsilenin sonucunda önlerine konan Topçu Kışlası projesini kabul etmiyorlar. Bunu da dozerlerin önüne geçerek, ağaçlara sarılarak ve bu karara direnerek yapıyorlar. Okumaya devam et “Gezi Parkı (1) – Mesele sadece ne?” →