Seçime 30 gün kaldı. Yani bir ay sonra, biz seçim sonuçlarını görüyor, seçim sonuçları üzerinden yorum yapıyor olacağız. Fakat o zamana kadar da seçim ve olası sonuçlar üzerine konuşuyor olacağız. Seçim sonuçlarını değiştirmeye yönelik hareketleri yorumlamak üzerine olacak bu konuşmaların çoğu da. İşte, “Seçime Doğru” yazıları bu konuşmaların bir üstbaşlığı. Yanbaşlıklar değişecek.

Başlarken, yani 30 gün kala, baktığımda şu görünüyor: Seçimin esas itişme noktası, AKP’nin kaç milletvekili çıkartacağı sorunu… Oy oranı değil ama, milletvekili sayısı. Çünkü, barajın olduğu, vekil sayılarının nüfusa göre ayarlan(a)madığı ve bir şehirden tüm vekilliklerin alınabildiği bir politik dağılımda oy oranı değil, vekil sayısı önemlidir. Oy oranı yüzde kaç olursa olsun, kazanılacak vekil sayısı bazı şeyleri belirliyor. Bu yüzden de AKP Genel Başkanı Recep Tayyip Erdoğan hedefini oy oranı olarak değil vekil sayısı olarak açıkladı: Erdoğan hedefini 315 civarı bir rakam olarak açıklamıştı. Fakat, görünen o ki kritik sayı, Erdoğan’ın hedefi değil; 275. AKP’nin 275, yani Meclisin %50’si, vekil üzerinde bir rakam çıkarıp, çıkartamayacağı üzerine bana kalırsa bütün tartışma. Olan bitenlerin altında da bu rakamı görmek gerek. 275’in üzerindeki rakamın, başka bir eşiği aşması için 330’dan fazla olması gerekiyor ki bu AKP’nin liderinin bile aklında bir sayı olarak gözükmüyor. Peki 330 hiç mi olası değil? Bu sayının olması için bir imkan var. Televizyonlarda da o ihtimalin filmi oynuyor. İnternet sitelerinde, bu imkanın gizli çekilmiş videoları dönüyor. AKP Genel Başkanı ve AKP medyasının dilinde de bu ihtimalin filmi var.

Bu ihtimal, MHP’nin barajının altında kalmasıdır. MHP %9.5 oy alır ve barajın altında kalırsa, Türkiye’nin çok büyük bir kesiminde bu oy oranı AKP’nin hesabına yazılacak ve AKP görmeyi şu anda hayal etmediği bir sayıya ulaşabilecek. Bu ihtimal gerçekleşmese bile yaratılan hava ile oyunu MHP’ye vermeyi düşünen ama bir yandan da boşa gitmesini ismeyen bir kişi oyunun rengini AKP’ye çevirebilir. Yani öyle ya da böyle iki sonuçta da AKP’ye yarayacak bir sonuç ortaya çıkacaktır. Hükümete yakın TV ve gazeteleri gözlemlediğimiz de artık hedefin CHP değil, MHP olduğunu açıkça görebiliriz. Fakat bu hedefe koşma, siyaseten yapılmıyor. Yoksa AKP’nin ve MHP’nin politikaları arasında çok büyük bir fark görmek, belirlemek pek mümkün değil. İki partinin uygulamalarının da nasıl özgürlük karşıtı olduğu gün gibi ortada. Bu hedefe koşma, belaltı vurarak yapılıyor. Referandum öncesi CHP’ye yönelik ortaya atılan kasetler, seçim öncesi de MHP’ye yönelik olarak ortaya çıktı. Yani, hedefe göre kaset durumu söz konusu. Tüm bu tartışmaların o sihirli sayı olan 275 üzerinde döndüğünü düşünüyorum. Siyaseti bu seviyeye indirenlere teşekkür etmek gerekir! Günün birinde, bu zihniyete karşı güçlenen başka bir siyasi yapı da; aynı taktiklerle karşılaşacaktır. MHP ya da CHP sorunu olarak görmek, büyük bir hata yapmak anlamına gelecektir.

Kısaca, seçime giderken, AKP’nin hedefinin MHP’yi baraj altında bırakarak seçim yarışını anlamsız bırakacak bir rakama ulaşmak. CHP’nin hedefi ise, AKP’yi olabildiğince 275’e yaklaştırmak, mümkün olursa da bunun altına indirmek. Tabii ki bir de bağımsız adaylar var. Bağımsızların vekil sayısı, aday oldukları yer itibariyle hep AKP’den eksiltecek gibi duruyor. O da 275 rakamı için kritik bir durumda. Tüm bu rakam tartışmalarının altında da hem hükümet olma durumu, hem de yeni Anayasa üzerinde söylenecek sözler var.

Devam edecek.